Het is alweer even geleden dat ik een blog heb gepost. Buiten is het donker en koud, de regen tikt tegen het raam. Het is nu écht herfst! Het najaar is voor de meeste muzikanten altijd een drukke periode. Er worden in deze periode altijd festivals, concoursen en najaarsconcerten georganiseerd waar ook altijd wel wat extra repetities voor gepland staan. Een drukke, maar leuke periode!

Een tijdje terug werd ik benaderd of ik mee wilde doen met het JA-orkest (jeugdfanfare Altena) op de baritonsax. Deze sax had ik nog niet in m’n verzameling maar er werd er 1 geregeld. Respect voor alle baritonsaxofonisten! Wat een gesleep zo’n koffer!! Paste net op de achterbank van de auto! En ik kon net met m’n handen bij de lage C.

met een groep enthousiaste jeugd hebben we in 8 weken tijd gewerkt aan een mooi repertoire, met als klapper een mooie tweede plaats op het festival in Ammerzoden. Het was echt super leuk om dit te doen. Plannen voor een volgend project worden alweer gesmeed.

Zaterdag 24 september stond er een bijzondere repetitie ik mijn agenda. Namelijk een repetitie van het Vrijwillig Fanfare Korps der Genie .

Het voelde best spannend om daar heen te gaan. Maar die spanning verdween bij binnenkomst gelijk. Ik werd heel hartelijk en warm ontvangen en bij het spelen van het eerste stuk had ik er al gelijk een goed gevoel bij. Vele mensen heb ik die dag een hand geschud en ik dacht echt; hoe moet ik die namen allemaal onthouden? Na een aantal repetities ken ik er al vele bij naam dus dat komt wel goed! Na twee keer als aspirant lid mee te hebben gerepeteerd mocht ik officieel toe treden tot het korps.

Show lopen was wel weer even wennen. Het was immers ongeveer tien jaar geleden dat ik voor het laatst gemarcheerd  had als tamboer… Tamboer?! Ja ergens in het verleden heb ik ook nog gedrumd. Maar tijdens het lopen werd ik goed in de gaten gehouden door Teunis en Rob die me aanwijzingen gaven en alles begon weer een beetje te dagen.

Aankomende zaterdag m’n eerste echte Taptoe in Frankfurt! Mimi onze marketentster (uitleg hierover Klik hier!), heeft me gekleed tijdens de laatste repetitie. Mocht er iemand een kledingkast over hebben ik houd me aanbevolen. Met een auto vol ging ik naar huis. Alleen het unidform kregen we niet helemaal compleet dus moest ik een broek afgelopen maandag aan laten meten. Mimi  zou me afgelopen maandag om 12.00 bellen op welk tijdstip  ik terecht kon. Om 09:00 ‘s morgens ging de telefoon. Mimi aan de lijn; Jenine, de broeken duren 10 weken voordat ze klaar zijn. Ik dacht daar gaat de taptoe Frankfurt en Leiden. Maar, zei ze, kun je om 10:00 uur op de kazerne zijn dan gaan we iets proberen.

Ik hup de auto in en naar de kazerne in Vught. Mimi had haar naaigerei meegenomen en we zijn tot een oplossing gekomen. Mimi maakt de broek voor Frankfurt op tijd klaar. Wat is dit klasse, en wat heb ik daar respect voor! Tussendoor hebben we van de week al een aantal keer contact gehad of ik echt wel alles heb.  Mimi je bent mijn held!

Wat ben ik trots en vind ik het een eer dat ik in dit fanfarekorps mag spelen. Een hecht warm korps.

M’n marsboekje is geordend, m’n schoenen zijn gepoetst, rietjes zijn ingespeeld. Spannend, maar ik ga mijn best doen “Sodeju”!

Het beloofd een mooie show te worden, de tamboers hebben nog een mooi showelement “uit de besteklade”…

Hierbij de Belfast Tattoo van eerder dit jaar, kijk luister en geniet!

15 juli is voor mij een dag met veel herinneringen. Het was de verjaardag van mijn papa die helaas veels te vroeg overleden is. En de dag dat de Hercules neerstortte op Eindhoven. In de vroege avond stortte een Belgische Hercules C130 neer op vliegveld Welschap bij Eindhoven. Muzikanten zoals wij, enthousiast en altijd op zoek naar de verbinding tussen muziek en gezelligheid. “In de knop gebroken”, zoals premier Kok destijds zei.

Vergeten Ramp, de titel van een boek over deze ramp, en de titel klopt, in de media wordt er nauwelijks aandacht aan geschonken.

Tijdens het schrijven van deze blog liggen de plakboeken naast me , alle krantenknipsels heb ik bewaard en de DVD van het laatste optreden in Italie van het korps draait op de achtergrond. Tijdens het laatste concert van onze eigen fanfare waren er een aantal bij; Falco Vegelin, dirigent van onze fanfare van toen pas 21 jaar. Robert Luiten op Euphonium, die altijd vol trots in z’n militaire kloffie kwam repeteren, Ashley Houdijk die de slagwerksectie even een flinke boost gaf! als hij van bovenaf meekijkt wat zal hij trots zijn op zijn broertje Vincent Houdijk.

Ook Nicole Adams viel in bij ons , en wat keek ik als klein meisje tegen haar op. Echt mijn grote voorbeeld, zo’n mooi geluid in die saxofoon. Elke keer als ik haar hoorde spelen dacht ik ” later als ik groot ben wil ik dat ook kunnen”

Nicole is één van de overlevende van de ramp en nog steeds is ze een groot voorbeeld voor me . Ondanks een derde van haar longcapaciteit heeft ze de Alpe d’huzes beklommen voor Lucia de moeder van Falco die aan kanker overleden is. Nicole heeft geknokt om toch weer de saxofoon te kunnen bespelen, en ze heeft het nog een tijdje geprobeerd bij het muziekkorps  de  Koninklijke Marechaussee. Nicole een diepe buiging voor jou , je bent een kanjer!

Hieronder een link van het tv programma De Wandeling waarin Nicole haar verhaal verteld :

http://www.kro-ncrv.nl/dewandeling/seizoenen/2012-2/30-80984-02-11-2012

Er zijn zoveel herinneringen…. De jeugdmuziekdag voor de ramp, Falco als dirigent en dat Mark van Kempen(Hoornist) samen met Erik Somers binnen kwam lopen tijdens het grote concert ‘s avonds met wc-potten. Daar speelde ze een muziekstuk op,  iets wat je nooit vergeet. ook Nicole speelde toen met een saxofoonkwartet ….prachtig.

Eindelijk word er morgen na 20 jaar een openbaar monument onthuld in Eindhoven. Toen ik ongeveer twee weken geleden werd toegevoegd aan een facebookgroep met een oproep voor een muzikale ode morgenavond om 18:04 uur hoefde ik geen moment te twijfelen of ik mee zou doen, we spelen Hymn to the fallen bij het monument wat morgen onthuld wordt.

Sinds een tijdje hebben we bij onze fanfare het stuk “Free World Fantasy” van Jacob de Haan weer op de lessenaar staan, één van de stukken die we bij Falco gespeeld hebben. Elke keer bij het spelen van dit stuk gaan m’n gedachten weer even terug, Dit najaar organiseren we met de fanfare een concert ter nagedachtenis aan de Herculesramp, ook zullen we Free World Fantasy spelen. De originele partij zit nog in mijn plakboek, met de aantekeningen van Falco er nog op , ik denk dat ik het stuk er maar eens uithaal en dit najaar van deze partij speel.

In die tijd was er nog geen Social media, geen Hyves, geen Facebook. De herinneringen van toen hebben we in fotovorm ( nog met rolletjes) en we moeten het hebben van de verhalen. Wil je een (mooi) moment delen, aarzel dan niet en schrijf een reactie onder deze blog. Zo blijven de herinneringen in “leven”

Hierbij vast één van mijn herinneringen…het laatste concert van onze Fanfare met Falco Vegelin , en Robert Luiten op Euphonium.

De steen is sterk,

maar het ijzer breekt hem.
Het ijzer is sterk,
maar het vuur smelt het.
Het vuur is sterk,
maar het water blust het.
Het water is sterk,
maar de zon verdampt het.
De zon is sterk,
maar de wolk verduistert haar
De wolk is sterk,
maar de wind verdrijft hem
De wind is sterk,
maar de mens weerstaat hem.
De mens is sterk,
maar de dood slaat hem neer.
De dood is sterk,
maar sterker dan de dood is de liefde.
De liefde vergaat nimmer meer.

De zomervakantie komt eraan. Het muziekseizoen is bijna aan het einde. De laatste lessen komen in zicht en de rapporten heb ik weer bijna allemaal ingevuld. Einde van het seizoen…. ik merk het ook aan mezelf , de muziekvlam binnen in me gaat langzaam over op het waakvlammetje, moet mezelf er echt toe zetten om te repeteren. Ik zie m’n verplichte etudes van Klosé en James Rae  op mijn lessenaar staan. De notenbalken dicht bezaaid met zwarte noten. Het is maar goed dat ze niet kunnen praten , want dan hadden ze me er flink van langs gegeven. Voor nu ga ik voor de “fun” stukken zoals ; “Going Home” van Mark Knopfler

en “Your latest Trick”van de Dire straits

Uit m’n hoofd speel ik die stukken zo heerlijk om te doen!

Ondertussen ben ik bezig met een voor nu nog even geheim project, ik kan hier nog niet veel over melden,waarschijnlijk kom ik hier begin 2017 op terug. Dan heb ik de hulp nodig van een orkest maar dat zal wel goed komen.

Wat ook leuk is om te melden is: een nieuwe leerling !!! erg bijzonder een jonge dame van 72 jaar. Vroeger heeft ze nooit de kans gehad om iets met muziek te doen en ze wil heel graag nog het één en ander leren. Daarbij komt ze ook elke week op de fiets , bij elkaar ongeveer 20 km per keer, ik vind het knap, wat heb ik daar respect voor!

De vakantie komt langzaam in zicht , tijd om weer wat hout bij elkaar te sprokkelen zodat het muzikale vuur in me weer gaat branden.

En beste zon, ik weet dat je ergens verscholen bent , kom je tevoorschijn?

Een hele tijd geleden had ik al tickets van Bruce Springsteen gekocht en afgelopen dinsdag was het zover. Alleen mijn lichamelijke batterij was leeg, totaal geen energie. de reserves waren op. Sinds afgelopen weekend wil m’n lichaam nog maar één ding….slapen. En dat heb ik een paar dagen ook maar gedaan, geen uren gemaakt op m’n sax. even helemaal niets, ik was letterlijk een zombie.

Dinsdag lang getwijfeld , wel gaan , niet gaan, zelfs m’n kaartjes nog even op marktplaats gezet, maar aan het eind van de middag toch de knoop doorgehakt en gegaan, en wat was het gaaf! Wat word je blij als je die oude rockers ziet en hoort, echte muzikanten op een podium!

Elk Bruce Springsteen concert kent een moment waarin hij je helemaal inpakt; niks doet er dan meer toe en de tijd vliegt voorbij. Zo ook deze avond, een concert van non stop 3.5 uur. Na enkele vroege, harde nummers bevindt zich in één keer een stukje gospel. De combinatie van “Spirit in the Night”en “My City of Ruins”laat in Bruce Springsteen een verbinder horen die de unieke kracht heeft om 67.000 willekeurige mensen een gevoel van saamhorigheid te geven. Het is niet alleen Bruce zelf die de avond tot een succes maakt. De goed geoliede “E Street Band “walst” over het malieveld heen en weer op het ritme van Max Weinbergs donderslagen. “Born to Run”, “Tenth Avenue Freeze-out”en een handvol rock-‘n’-rollcovers maken de avond compleet, alvorens The Boss solo en akoestisch afsluit met “This Hard Land”.  Ik krijg tijdens deze avond steeds meer energie, de batterij loopt weer vol, natuurlijk ook van de fantastische saxofonist Jake Clemons. Ik heb me laten vertellen dat hij op een Keilwerth speelt…sorry een saxofonisten dingetje…

Bruce en the E Street Band bedankt, ik kan er weer even tegen!

Check het filmpje!

Vaak maak je tijdens het lesgeven leuke dingen mee.

Afgelopen week stond bij een beginnende blokfluit leerling “Altijd is Kortjakje ziek”op het programma.

Ik vroeg “Weet je wie dat stukje geschreven heeft?”

Leerling : Dirk Scheele?

Ik moest toen toch wel even lachen.

Het is van Mozart. Mozart? Ja toen moest ik even denken, want hoe leg je iemand van 8 uit wie Mozart was. Hierbij mijn verhaaltje wat ik altijd vertel, ik vertel het altijd een beetje in

sprookjesvorm, dan onthouden ze het beter.

Heel heel lang geleden wel 200 jaar terug leefde Mozart. Mozart was een componist, dat is iemand die muziek bedenkt. Hij hoort een wijsje in zijn hoofd en schrijft dat op. Soms is het een simpel wijsje. Maar het kan ook een lang stuk zijn. Hij schrijft op wat elk instrument moet spelen. Als ze het dan samen spelen klinkt het vaak erg mooi! Mozart was pas 5 jaar, toen hij al muziek schreef. ( Hierbij leg ik dan dat er nog geen tv, spelcomputers e.d. waren dan kijken ze altijd heel verbaast) Op een dag hoorde de Keizer van hem. Hij stuurde een brief naar de vader van Mozart. Mozart moest een concert geven in het paleis, hij was toen pas 6 jaar en al beroemd. Zelfs in deze tijd word zijn muziek in de hele wereld gespeeld. Jij kent nu ook een wijsje van hem “Altijd is Kortjakje ziek”

Leerling aan einde van mijn verhaaltje: Toch een beetje Dirk Scheele, die schrijft ook liedjes…..

Weeklog:

Aantal gespeelde uurtjes: 12

Meest gespeelde stukken: Etudes van James Rae. Take five Bruebeck en nog wat dingen van Dubois

meest gespeelde sax : alt

gesneuvelde rieten : 2 ( maar sponsor nog steeds van harte welkom )

Het duurde even maar het is stilte voor de storm. Er breekt weer een drukke muzikale periode aan. Het afronden van m’n theoretisch gedeelte fase 1 en 2. Volgend weekend muziekexamens afnemen en een saxofoonkwartet repetitie. Voor dat laatste moet ik nog even flink aan de bak. Veel nieuwe stukken en ik moet nog beginnen met het doornemen ervan. ( Hans mocht je dit lezen ik beloof dat het goed komt…) Vorige week heb ik Bach Goes to Town gepost, die gaan we spelen en hierbij nog een link dan krijg je een beetje een idee :

Ik zal mijn aankomende week en weekend gaan vloggen ( video dagboek) zodat jullie een beeld krijgen van alles.

Het weekend erop beginnen de zomerconcerten weer met de fanfare en Harmonie, dus mocht je niets te doen hebben 18 juni vanaf 19.00 uur in het mooie stadje Zaltbommel met een heerlijk zomers repertoire !

Afgelopen week m’n kledingkast weer eens opgeruimd, en ik kwam daarbij ook mijn concertbroek weer tegen. De tijd van duffe fanfare/Harmonie pakjes is gelukkig voorbij. Broeken die veels te hoog waren, en tot onder je tieten kwam, met een pasvorm van…?…… geen idee, die zat er namelijk niet in. Stropdassen, en veels te grote witte mannenoverhemden. Als het te warm was om met je concertjas te spelen werd er ook wel eens besloten vlak voor we op moesten om de jas uit te laten. Vaak was dat natuurlijk net wanneer ik er dan door mijn gehaast een zwarte of gekleurde BH er onder aan had. Ook was er ooit heel heel heeeeeeeel lang geleden een tijd met een bordeaux kleurig giletje, sorry maar de foto’s hiervan zal ik jullie besparen.

Tegenwoordig is de dresscode vaak iets zwarts, voorheen was dat geen probleem, mijn garderobe hing keurig op kleur in mijn kast van pastel zwart tot diep zwart. Tegenwoordig ben ik daar van afgestapt en probeer ik meer kleur te kopen.

Concertkleding is voor mannen een stuk makkelijker als voor vrouwen. Mannen trekken gewoon een zwarte pantalon en blouse uit de kast, die er al jaren hetzelfde uit zien, Zwarte schoenen eronder en klaar. Wij vrouwen hebben het een stuk moeilijker. Soms zou ik wel eens voor een concert die fee van Assepoester willen lenen, die me in 1 minuut concert klaar tovert.

Neem nu een zwarte broek, weet je hoe vaak die modellen wel niet veranderen? Of je ziet een fijne broek en er zitten weer verfraaiingen op zoals stippen, strikjes, gekleurde versieringen enz. Schoenen : Dichte schoenen, open schoenen, een hak, geen hak, zwarte sokken, pantysokjes die heb je vaak ook nog in tig kleuren.

We kunnen natuurlijk ook nog altijd voor een zwart jurkje of rokje gaan, maar als ik alt-sax speel vind ik het niet zo heel charmant staan als je wijdbeens op het podium zit.

Wat wordt het volgende week? Geen idee, vind eigenlijk wel dat ik nu mijn ideale concert schoenen aan heb. Lekker luchtig en knellen niet …ennnuh ze zijn zwart!

fijne week allemaal !

Meest geluisterd muziekstuk : Andante Cantabile van Tchaikovsky sax kwartet uitvoering

Meest gespeelde sax deze week : alt-sax

Aantal gesneuvelde rieten : veels te veel, nog steeds opzoek naar een sponsor

Aantal studie uren : kan beter

Deze nieuwe blog duurde even, maar ik heb zeker niet stil gezeten de afgelopen week!

Maandag en dinsdag repetitie gehad, zowel bij een fanfare als bij een Harmonie. Met beide orkesten zijn we aan het repeteren voor een concert op 18 juni in Zaltbommel.

Donderdag nog even een bestuursvergadering gehad van de fanfare, en tussendoor lessen gegeven.

Momenteel heb ik 3 sax leerlingen en 6 blokfluit leerlingen, super leuk om les te geven!

De sax leerlingen zijn met verschillende projecten bezig. De één voor een A-examen, en heeft dit weekend voor het eerst een solo gespeeld bij het jeugdorkest tijdens een festival en kreeg daarbij complimenten van Ivo Kouwenhoven, super trots!

Een andere leerling is uitgenodigd voor het Emmy Verheij festival en we zijn druk aan het oefenen voor een solo en een stuk met orgel.

De jongste sax-leerling is aan het oefenen voor haar eerste voorspeelavond.

De blokfluiters zijn bezig met het leren van de noten, en zijn super trots als ze weer iets met een cd mee kunnen spelen.

Donderdag m’n sax voor reparatie gebracht bij Bert Jan Kosters. En nu loopt hij ( ja, ik vind dat m’n sax een hij is. Hoe denken mannelijke saxofonisten hierover eigenlijk?) weer als een zonnetje.

Onlangs heeft Bert-Jan een aanpassing gedaan aan een sax voor iemand die deels zijn duim is verloren. Om saxofoon te spelen toch mogelijk te maken was een verplaatsing van de linker duimrust en de octaaf toets nodig. Mooi dat dit kan en dat iemand nu toch nog sax kan spelen.

www.bjk-muziek.nl

Gister ook weer een super leuke les bij Hans gehad en ik was iets minder mutserig dan op vrijdag de 13e… Of zou het toch aan m’n leesbril liggen? Een bril? Ja… voor in de auto, de tv en het lezen van bladmuziek maar ik kan er nog niet helemaal aan wennen.

Nog een leuk nieuwtje, iemand waar ik al eerder over geblogd heb is van de week bij mij geweest en heeft een sax opgehaald, en gaat het weer proberen na ongeveer 15 jaar!

ik was verbaast dat er gelijk geluid uit kwam. Kruizen en mollen is een ander verhaal 😉 maar hoe leuk is dit!

Het is zondag en als ik naar buiten kijk word ik niet echt vrolijk. Vandaag ga ik  een beginnetje maken aan de nieuwe stukken die we met het kwartet gaan oefenen. Op 11 juni hebben we weer een repetitie waar ik weer veel zin in heb! Een  nieuw stuk wat we gaan oefenen is “Bach Goes to Town”, hieronder vind je een opname van het Nederlands saxofoon kwartet uit 1973… Zeg nou zelf; net de Beatles op sax toch? Zie foto !Het is een opname van een LP.

Fijne zondag allemaal !

Even iets anders…..
Bepaalde muziek 

Met speciale herinneringen 

Het ene lied van vakantie 

Het andere lied met familie of vrienden
Als ik muziek luister kom ik tot rust 

Denk ik aan al die mooie momenten 

Even geen zorgen maken
Muziek met herinneringen die wil je niet vergeten 

Op het ene lied helemaal los gaan 

En de andere lekker rustig 
Muziek de beste uitlaatklep en inspiratie

Wat zou ik zonder moeten ?

-JvdW@2016-